Έπεσε η κυβέρνηση!

Χρόνια Πολλά!

Ημερίδα για τη Διαγραφή χρέους και το Εθνικό Νόμισμα

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΗΜΕΡΙΔΑ - ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

με θέμα

«ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΟΥΣ & ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ»

την Κυριακή 28/12, στις 18:00, στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του

ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ - Αρχιμήδους 2 & Ιπποκράτους

Στην Ημερίδα θα συμμετάσχουν οι :

Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία

Καθηγήτρια Οικονομικών, π. Πρύτανης

Πανεπιστημίου Μακεδονίας

Βατικιώτης Λεωνίδας

Οικονομολόγος (μέσω Skype)

Ιγγλέσης Νίκος

Οικονομολόγος - Δημοσιογράφος

(ο οποίος θα έχει και ρόλο συντονιστή της Ημερίδας - ανοιχτής συζήτησης)

Καζάκης Δημήτρης

Οικονομολόγος

Λαβδιώτης Σπύρος

Οικονομολόγος

Θα αναγνωστεί επίσης σύντομος χαιρετισμός

του Καθηγητή Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου

Κώστα Λαπαβίτσα

Στην Ημερίδα - ανοιχτή συζήτηση οι εισηγητές θα παρουσιάσουν τις θέσεις τους για τη σωτηρία της χώρας από τα δεσμά του χρέους και την αναγκαιότητα επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, ώστε η Ελλάδα να αποκαταστήσει την εθνική κυριαρχία της.

Πρόκειται για ιδέες και προτάσεις που η συστημική προπαγάνδα δε θέλει να γνωρίζουμε και γι’ αυτό τις αποσιωπά και τις παραποιεί με κάθε τρόπο, σχετίζοντάς τις με ευφάνταστα καταστροφικά σενάρια.

Διοργάνωση

Ε.ΠΑ.Μ. Γαλατσίου - Λαμπρινής

Τηλ.: 210-2929668

Blog: galatsiepam.wordpress.com

Κοινό κείμενο μελών: ΕΠΑΜ-ΣΧΕΔΙΟΥ Β- ΔΡΑΧΜΗΣ

Λευτεριά από χρέος-χρέη, Ευρώ, Ε.Ε. Κοινό κείμενο μελών: ΕΠΑΜ-ΣΧΕΔΙΟΥ Β- ΔΡΑΧΜΗΣ

Ενωτικές πολιτικές πρωτοβουλίες- για την δημιουργία ενός δημοκρατικού, πατριωτικού πόλου, προς την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση

Κατσούλης Σταύρος - μέλος πολιτικής γραμματείας ΕΠΑΜ

Παπουλής Κώστας -μέλος γραμματείας ΣΧΕΔΙΟΥ Β

Στάλιας Σπύρος     -μέλος γραμματείας Δραχμής

Η διαδικασία της Ευρωπαϊκής «ενοποίησης», στην πραγματικότητα της «υπερπαγκοσμοιοποίησης», που λαμβάνει χώρα στην Ε.Ε., με σκληρό της πυρήνα την ζώνη του ευρώ, έχει αποδείξει μέχρι στιγμής, τα εξής :

Πρώτον: Η Ε.Ε. σε πολιτικό επίπεδο, αναδεικνύεται σε κατεξοχήν ολοκληρωτικό μόρφωμα. Μέσω της επερχόμενης ομοσπονδιοποίησης καταργείται κάθε έννοια δημοκρατίας, λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας. Οι λαοί που με τους αγώνες τους, μπορούσαν να επηρεάσουν τα εθνικά τους κοινοβούλια, να ανατρέψουν πολιτικές και κυβερνήσεις, σήμερα βρίσκονται με την πλάτη στο τοίχο, θεατές της ίδιας τους της ζωής. Η φωνή τους «δεν ακούγεται»   από την ελεγχόμενη (από τις πολυεθνικές, το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, την Γερμανία) διορισμένη γραφειοκρατία των Βρυξελών. Το πεδίο της Ε.Ε., πολύ περισσότερο της ζώνης του ευρώ, αποτελεί αρνητικό πεδίο πάλης για τους λαούς και ευνοϊκό για το μεγάλο κεφάλαιο και τα ισχυρά κράτη. Η διάλυση της Ε.Ε., η επιστροφή των αγώνων για δημοκρατία και κοινωνικά δικαιώματα, σε εθνικό επίπεδο, θα ανατρέψει τον σημερινό συσχετισμό. Η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας, αποτελεί μονόδρομο για τις ζωντανές λαϊκές δυνάμεις, κύρια σε περιφερειακές χώρες όπως η πατρίδα μας. Θα αποτελέσει το κύκνειο άσμα της γερμανόδουλης, παρασιτικής οικονομικής και πολιτικής ελίτ που για να έχει τις «πλάτες» του ξένου παράγοντα, απέναντι   στον ελληνικό λαό, παρέδωσε την πατρίδα, άνευ όρων.

Δεύτερον: Η Ε.Ε. σε οικονομικό επίπεδο, και ιδιαίτερα ο σκληρός πυρήνας της, η ζώνη του ευρώ, ως μια ένωση άνισων και ανομοιογενών οικονομιών (Βορρά-Νότου), χωρίς σχεδιασμό και διορθωτικούς μηχανισμούς (που θα απαιτούσαν τεράστιες μεταβιβάσεις πόρων από τον Βορρά προς το Νότο), και απαγορεύοντας την εθνική «ενίσχυση», «δουλεύει» για τους ισχυρούς, για αυτούς που έχουν απόλυτο πλεονέκτημα ανταγωνισμού σε ανοικτά σύνορα (για το εμπόριο, το κεφάλαιο κλπ) και ελεύθερη διεθνή αγορά, διαμορφώνοντας κέντρο και εξαρτημένη-περιφέρεια. Η Ελλάδα με την συμμετοχή της στην ΕΟΚ και στην Ε.Ε., δέχτηκε μεγάλο πλήγμα στην βιομηχανία της, ενώ αποδυναμώθηκε σημαντικά και ο πρωτογενής της τομέας. Από ότι απέδειξε η ζωή, η πατρίδα μας δεν μπορεί να αναπτυχθεί συνολικά, να ασκήσει οποιαδήποτε εμπορική και βιομηχανική πολιτική μέσα στα ευρωπαϊκά δεσμά. Η Ε.Ε., σε μια χώρα ναυτική, μας έκλεισε ακόμη και τα ναυπηγεία.

Τρίτον: Το ευρώ και η ΟΝΕ. Αν η είσοδος στην ΕΟΚ και στην Ε.Ε., επιβεβαίωσε την ιστορική αγόρευση στη βουλή του 1962, του Η. Ηλιού, για «τον λάκκο των λεόντων», η απόφαση για συμμετοχή στον σκληρό πυρήνα της, στην ζώνη του ευρώ, οδήγησε σε μια πραγματικά νέα Μικρασιατική καταστροφή (προς το παρόν οικονομικού μόνο τύπου). Η χώρα παρέδωσε εκτός από την εμπορική της πολιτική, την νομισματική, συναλλαγματική και τέλος την δημοσιονομική της πολιτική. Στερήθηκε έτσι κάθε εργαλείο για την ρύθμιση της οικονομίας της. Τα «χρυσά» χρόνια του ευρώ, η Ελλάδα, επικεφαλής μιας σειράς περιφερειακών χωρών, γνώρισε την προσωρινή και πλαστή ευμάρεια για την μεσαία τάξη, ενώ η οικονομία της στρεβλωνόταν όλο και περισσότερο, με την στροφή της σε μη-διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά και την δημιουργία τεράστιων εξωτερικών-εμπορικών ελλειμμάτων.

Η Ελλάδα βρέθηκε στη δεινή θέση να ανταγωνίζεται εντός της ΖΕ με πιο προηγμένες οικονομίες από αυτήν, ενώ εκτός της ΖΕ να χρησιμοποιεί το πιο σκληρό νόμισμα του κόσμου. Η δε νομισματική πολιτική της Ε.Κ.Τ. ασκήθηκε με βάση τον γερμανικό οικονομικό κύκλο και αντίθετα με τις ελληνικές ανάγκες, οδηγώντας και εδώ (όπως και στην Ισπανία), σε φούσκα ακινήτων και σε τραπεζική κατάρρευση που φορτώθηκε στο δημόσιο χρέος, δηλαδή στο λαό.

Τα εξωτερικά-εμπορικά ελλείμματα που διόγκωσε σε απίστευτο βαθμό το ευρώ, καλύφτηκαν, με εξωτερικό δανεισμό (δημόσιο και ιδιωτικό) και δημιούργησαν την υπερχρέωση της χώρας. Το δημόσιο χρέος άλλαξε χέρια και από εσωτερικό μετατράπηκε σε εξωτερικό και σε ξένο νόμισμα. Μόνο στην οκταετία 2001 - 2009 το 92% του δημόσιου δανεισμού εξανεμιζόταν στην εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Το 2008 το 80% του δημόσιου χρέους ήταν σε χέρια ξένων πιστωτών, έναντι μόλις 10% το 1993, όταν άρχισε η εφαρμογή της συνθήκης του Μάαστριχτ, που μεταξύ άλλων απαγόρευσε το εκδοτικό προνόμιο του ελληνικού κράτους.

Χωρίς να αθωώνεται το ντόπιο οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο, το ευρώ και η ΟΝΕ (που ήταν άλλωστε και κύρια επιλογή του) αποτέλεσε τον βασικό συντελεστή της παραγωγικής και δημοσιονομικής χρεοκοπίας της χώρας. Αντί, μάλιστα το 2010 να επιλεγεί η   «άρνηση» του χρέους, και η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, μια στάση απελευθέρωσης ανάλογη της Αργεντινής, μας οδήγησαν βαθιά στην υποδούλωση, μας μετέτρεψαν σε δουλοπαροικία του χρέους μέσω της παραμονής στο ευρώ και άσκησαν καθεστώς κατοχής μέσω των επαχθών δανειακών συμβάσεων, που «άλλαξαν» και το δίκαιο του χρέους για τη χώρα. Θα έρθει όμως η στιγμή που θα λογοδοτήσουν ενώπιον του λαού μας.

Τέταρτο: η Ελλάδα ως προτεκτοράτο.Καθώς μέσα στην ζώνη του ευρώ εντείνεται η κυριαρχία του κέντρου και του Βερολίνου πάνω στην περιφέρεια, όσο πιο μικρή οικονομία διαθέτει κανείς, τόσο περισσότερο ισοπεδώνεται. Η Ελλάδα που είναι πραγματικά χώρα μεγάλων αγώνων και φυσικά εθνικοαπελευθερωτικών, χτυπήθηκε μαζί με την Κύπρο περισσότερο από όλους, από τις ερπύστριες των σύγχρονων Πάντσερ, των μηχανισμών της ευρωζώνης. Η Ελλάδα μετατρέπεται μέσω του χρέους και των μηχανισμών του ευρώ, σε γερμανικό προτεκτοράτο, γερασμένο από την μετανάστευση, φτωχό και παρηκμασμένο, αδύναμο στο μέλλον να απαντήσει και σε εξωτερικές-στρατιωτικές απειλές.

Πέμπτον: Η απόλυτη εξουσια της Ε.Κ.Τ. και η (εντός ευρώ) αδυναμία διαπραγμάτευσης.   Η Ε.Κ.Τ. διαθέτει το δικαίωμα παροχής ρευστότητας, σε όλες τις τράπεζες του ευρω-συστήματος. Με απόφαση των 2/3 του Δ.Σ. της (των κεντρικών τραπεζιτών+6 διορισμένων μελών) μπορεί να κλείνει τις τράπεζες μιας χώρας αν θεωρεί ότι η χώρα χρεοκόπησε η ίδια (π.χ., αυτή σταματάει να πληρώνει τοκοχρεολύσια στους δανειστές της) ή   το τραπεζικό της σύστημα.

Το 2010 ο Τρισέ απείλησε την Ιρλανδία με αυτό το χαρτί, και την έβαλε στο μνημόνιο. Με τον ίδιο τρόπο προειδοποίησαν ακόμη και τον άνθρωπό τους τον Παπανδρέου. Με κυνικό τρόπο το έπραξαν στην Κύπρο γονατίζοντας το λαό της, μια που το πολιτικό σύστημα του νησιού, δεν είχε ετοιμαστεί για επιστροφή στη Λίρα.

Η Ελλάδα λοιπόν, παρά τα όσα ισχυρίζονται κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, όσο δηλώνει πρόθυμη να παραμείνει στο ευρώ, όσο δεν προετοιμάζεται για έξοδο, όσο δεν έχει απάντηση στην διακοπή της ρευστότητας που είναι το ισχυρό όπλο των δανειστών, τόσο ενισχύει την άλλη πλευρά, το Βερολίνο, το Δ.Ν.Τ και τις δυνάμεις κατοχής της χώρας. Τα περί σκληρών διαπραγματεύσεων, αποτελούν φληναφήματα για να διασκεδαστεί η ελληνική τραγωδία-παράδοση του τόπου και του λαού.

Έκτον: Η έξοδος από την κρίση προϋποθέτει Εθνικό-Νόμισμα. Πέρα από την ανάγκη απάντησης στη κλείσιμο των τραπεζών της που έχει η πατρίδα μας στο βαθμό που σταματήσει να πληρώνει με το αίμα της τοκοχρεολύσια, το εθνικό νόμισμα είναι αναγκαίο για να ανακτηθούν τα οικονομικά εργαλεία που είναι απαραίτητα για την έξοδο από την κρίση και αποτελεί καταλυτικό εργαλείο για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας. Σήμερα η Ελλάδα που βιώνει την μεγαλύτερη οικονομική κρίση ανεπτυγμένης χώρας στην ιστορία, δεν διαθέτει μέσα οικονομικής πολιτικής για να βγει από αυτήν, αφού όλα έχουν εκχωρηθεί στην Ε.Ε. και στην ευρωζώνη. Η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας μέσω της ανάκτησης των μέσων εθνικής οικονομικής πολιτικής και η έξοδος από την κρίση παίρνουν ταυτόσημο χαρακτήρα.

Άλλωστε η ΟΝΕ και οι συνθήκες της ευρωζώνης παραπέμπουν σε αιώνια λιτότητα για όλους, πολύ βέβαια μεγαλύτερη για την Ελλάδα που αποτελεί μακράν την πιο υπερχρεωμένη χώρα και αυτήν που δέχεται την μεγαλύτερη μανία του Βερολίνου. Η ίδια η συμμετοχή στην ΟΝΕ αποτελεί από μόνης της ένα «μνημόνιο».

Έβδομον: Πολιτικές και κοινωνικές πρωτοβουλίες για κοινωνική και εθνική απελευθέρωση,-Λαϊκή Κυριαρχία, Εθνική Ανεξαρτησία στην πορεία δημιουργίας ενός δημοκρατικού – πατριωτικού πόλου.

Είναι αναγκαία σήμερα παρά ποτέ η συμπόρευση, η κοινή δράση, των πολιτικών, κοινωνικών, επιστημονικών και ζωντανών δυνάμεων του λαού μας, που κατανοούν ότι το σπάσιμο των δεσμών του προτεκτοράτου και η μετατροπή της Ελλάδας σε κυρίαρχη, δημοκρατική και ευημερούσα χώρα, με κοινωνικό κράτος και πλήρη απασχόληση, οδηγεί σε αλλαγή των ευρωπαϊκών συντεταγμένων της. Είναι αναγκαίο να ενισχυθεί η κοινή δράση όλων των απελευθερωτικών δυνάμεων, αλλά να ξεκινήσει και μια κοινή πολιτική πρωτοβουλία-καμπάνια απέναντι στο συνεχές: χρέος-χρέη-ευρώ-Δ.Ν.Τ-Ε.Ε.., που να σταθεί απέναντι σε μια κυβέρνηση «υποτιθέμενης εθνικής ενότητας», μόνο και μόνο για να παραμείνει η Ελλάδα κι ο λαός της δέσμιοι στο χωνευτήρι της ομοσπονδιοποίησης, της νέας φεουδαρχίας των τραπεζών. Είναι αδήριτη η ανάγκη για την δημιουργία ενός Δημοκρατικού – Πατριωτικού πόλου για την ενότητα του λαού και του έθνους από την πλευρά των συμφερόντων του λαού και των δυνάμεων της εργασίας.

Σήμερα που ο λαϊκός παράγοντας φαίνεται να έχει υποχωρήσει, να έχει εγκαταλείψει τις κινητοποιήσεις, σήμερα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ η προβολή ενός σχεδίου-προτάγματος για την ελληνική χειραφέτηση. Άλλωστε σύντομα και οι νέες από τις (αιώνιες) διαπραγματεύσεις για το χρέος, από όποια κυβέρνηση και αν γίνουν (είτε ΣΥΡΙΖΑ, είτε Ν.Δ.) θα οδηγήσουν σε ψίχουλα και στην διαπίστωση ότι η παραμονή στην ευρωζώνη   δεν είναι βιώσιμη, η καλύτερα σημαίνει αβίωτο, αν όχι αφανισμό για λαό και έθνος. Το ζήτημα χρέους- ευρώ πρέπει να (και θα) τεθεί με μεγάλη ένταση.

Ο λαός μας μπορεί και πρέπει να στηριχθεί στις δικές του δυνάμεις, στην παραγωγική δυνατότητα του τόπου του, στην Ιστορία του, να χαράξει και να σχεδιάσει το μέλλον του. Πρέπει όμως να μην παραδοθεί, πρέπει όπως έκανε πάντα να πολεμήσει. Η ελευθερία, η εθνική μας κυριαρχία, η δημοκρατία, το δικαίωμα στην εργασία, στην υγεία, στην εκπαίδευση, δεν θα μας χαριστούν από τους ξένους, πρέπει να τα κατακτήσουμε και να τα δημιουργήσουμε μόνοι μας.  

Δ. Καζάκης: «Εκθετοι οι αγρότες μετά τo “deal” της Πειραιώς με την Κ.Κ.R.»

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στον κίνδυνο που ενδέχεται να αντιμετωπίσουν οι αγρότες –κυρίως μικρομεσαίοι– της χώρας μας, μετά το “deal” της Τράπεζας Πειραιώς με την private equity KOHLBERG KRAVIS ROBERTS (KKR), για πώληση επιχειρηματικών δανείων ύψους 1,2 δις, αναφέρθηκε ο οικονομολόγος -αναλυτής και ιδρυτικό μέλος του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.) Δημήτρης Καζάκης, μιλώντας στον διαδικτυακό ραδιοσταθμό “e-roi.gr”.


Ο Δημήτρης Καζάκης επισήμανε, μεταξύ άλλων: «To private equity KKR, εξειδικεύεται σε δυο τομείς. Τα ασφαλιστικά ταμεία, «αξιοποιώντας» περιουσιακά στοιχεία και σε αγροτικές κ αλλιέργειες. Η KKR έρχεται για να αγοράσει τα δάνεια των αγροτών –και κυρίως των μικρομεσαίων– και να τους εγκλωβίσει στην περίφημη συμβολαιακή γεωργία ή συμβολαιακή επιχειρηματική. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι οι αγρότες μετατρέπονται σε δουλοπάροικους. Δεσμεύονται προκαταβολικά για όλα τα περιουσιακά στοιχεία που διαθέτουν, για την παραγωγή,για τον τρόπο παραγωγής, για το προϊόν, αλλά και για το πού θα πωληθεί».


Πρόσθεσε δε, ότι κατά το παρελθόν, «η private equity KKR, διείσδυσε στις αγορές της Ασίας όταν έγιναν τα μεγάλα πειράματα με την Monsanto και ενίσχυσε τα πειράματα με τα μεταλλαγμένα, ωθώντας πάνω από 100.000 αγρότες στην αυτοκτονία, όταν έφταναν σε αδιέξοδο».


Οπως υπογράμμισε «εκείνοι υπέγραφαν συμφωνίες συμβολαιακής γεωργίας με σχήματα σαν την KKR, που εξυπηρετούσαν συμφέροντα της Monsanto και άλλων παρόμοιων πολυεθνικών. Τώρα, έρχονται και στη χώρα μας».


Οπως έγινε γνωστό από δημοσιεύματα του τύπου, σύμβουλοι της Τράπεζας Πειραιώς στη συναλλαγή είναι οι Deutsche Bank AG, Shearman & Sterling LLP και η Δικηγορική Εταιρεία Κουταλίδη. Σύμβουλοι της KKR στη συναλλαγή είναι οι Weil, Gotshal & Manges, Karatzas & Partners Law Firm, Arthur Cox and Deloitte LLP.


Το Γραφείο Τύπου

Αθήνα 20/12/2014

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου του Ε.ΠΑ.Μ. για τη διαδικασία για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας

Προετοιμάζουν το... άλλοθι της «καμμένης γης»!

Όσο περνούν οι ώρες προς την επόμενη φάση της διαδικασίας για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, τόσο περισσότερη δυσοσμία αναδύεται από τα... άδυτα του πολιτικού συστήματος της κομματοκρατίας. Μετά την ακατάσχετη προεδρολογία, την κινδυνολογία, την τρομολαγνεία και την αμετροέπεια -ελλείψει φερέγγυου πολιτικού λόγου- μας προέκυψε και η σκανδαλολογία. Έτσι, ξεκίνησε -και εξελίσσεται- ένας νέος γύρος «αντιπαράθεσης» περί χρηματισμού βουλευτών, που η κάθε... ομάδα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί δεόντως. Επενδύοντας, προφανώς, στην «κοντή» μνήμη των ελλήνων πολιτών, που ξεχνούν ότι ανέκαθεν το κοινοβουλευτικό σύστημα στηριζόταν στη διαπλοκή και την εξαγορά!


Όμως, η ουσία βρίσκεται αλλού. Στις δεκάδες των τροπολογιών που περνούν, με φρενήρεις ρυθμούς, από το κατοχικό κοινοβούλιο, σφίγγοντας ολοένα και περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό της χώρας και του λαού. Εκτελούν, χωρίς δεύτερη σκέψη, τις εντολές των δανειστών και τοκογλύφων, προετοιμάζοντας με σχολαστικότητα το άλλοθι της «καμμένης γης», που θα επικαλεσθεί ο επόμενος διαχειριστής του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος!


Μπροστά σ’ αυτή την ανελέητη επίθεση του κατοχικού καθεστώτος, ως μόνη διέξοδος προβάλλει η δημιουργία ενός δημοκρατικού, πατριωτικού πόλου, προς την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση. Είναι η μοναδική ελπίδα για τη χώρα και τον λαό!


Το Γραφείο Τύπου

Αθήνα 21/12/2014

ΕΠΑΜ, Δ. Καζάκης & Θ. Συμβουλόπουλος στο Βόλο, 13 Δεκ 2014