Ανακοίνωση της ΠΓ του ΕΠΑΜ για τις αγροτικές κινητοποιήσεις

Ανακοίνωση της ΠΓ του ΕΠΑΜ για τις αγροτικές κινητοποιήσεις

Οι αγρότες, όπως μας πληροφορούν τα δελτία ειδήσεων, έχουν ξεκινήσει και πάλι τις, καθιερωμένες πλέον, κινητοποιήσεις τους, κατεβάζοντας τα τρακτέρ και κλείνοντας δρόμους, «αποφασισμένοι και ανυποχώρητοι», προκειμένου να διεκδικήσουν από την κυβέρνηση την ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Όσοι όμως έχουμε επαφή με τον απλό κόσμο της αγροτιάς και δεν μαθαίνουμε τα νέα τους από τα δελτία ειδήσεων, γνωρίζουμε ότι η κατάσταση είναι κάπως διαφορετική. Το κλίμα κάθε άλλο παρά ενθουσιώδες και αγωνιστικό είναι, και, στις περισσότερες περιοχές, η συμμετοχή των αγροτών είναι μάλλον υποτονική.

Όχι επειδη έχουν λυθεί, ή έστω ελαφρύνει, τα πάμπολλα προβλήματα του κλάδου, ούτε επειδή οι αγρότες περιμένουν ότι η «κυβέρνηση» θα τους τα λύσει χωρίς να χρειαστεί να αγωνιστούν, τώρα που «βγήκαμε απ’ τα μνημόνια» και βαδίζουμε στον... ανθοστόλιστο δρόμο της ανάπτυξης.

Ο λόγος είναι ότι μετά από τόσα χρόνια κινητοποιήσεων, μετά από τόσα 24ωρα στις παγωμένες εθνικές οδούς, μετά από τόσα συλλαλητήρια, συγκρούσεις και καταστολή, ο Έλληνας αγρότης βλέπει κάθε χρόνο την κατάστασή του να χειροτερεύει. Όσο κι αν προσπαθούν οι επαγγελματίες συνδικαλιστές του χώρου να τον πείσουν ότι με κάθε κινητοποίηση «κάτι κερδίζει», η ίδια η πραγματικότητα τού δείχνει ότι κάθε φορά οδηγείται από ήττα σε ήττα.

Όλα αυτά έχουν οδηγήσει σε συσσωρευμένη κούραση και, σε πολλές περιπτώσεις, σε ένα αίσθημα απογοήτευσης ή ακόμα και ματαιότητας του όλου εγχειρήματος. Έντονος είναι επίσης και ο προβληματισμός για τη μορφή των κινητοποιήσεων (που θεωρείται καθοριστική για την αποτελεσματικότητά τους), αλλά και για το πλαίσιο των αιτημάτων. Όλο και περισσότεροι αγρότες μπαίνουν σε διαδικασία προβληματισμού και αμφισβήτησης και ακούν με έντονη δυσπιστία τους συνδικαλιστές τους που ζητούν «διάλογο με την κυβέρνηση», καθώς συνειδητοποιούν ότι:

·      μετά από τόσα χρόνια αγώνων, το αγροτικό κίνημα δεν έχει καταφέρει να συσπειρώσει άλλες επαγγελματικές ομάδες, ούτε καν τους συναφείς κλάδους που είναι σε άμεση συνάρτηση με τις αγροτικές εργασίες και την αγροτική παραγωγή,

·      το αγροτικό κίνημα αντί να προσελκύσει την ευρεία συμπαράσταση του κόσμου, αντίθετα, όλο και περισσότερο στρέφει τον κόσμο εναντίον του,

·      οι μνημονιακές κυβερνήσεις, και ειδικά η παρούσα κυβέρνηση, δίνουν την εντύπωση «αυτόματου πιλότου» στην εφαρμογή όλων των έξωθεν εντολών και σε όλα τα ζητήματα που αφορούν στην διακυβέρνηση της χώρας προχωρούν ακάθεκτες στην υλοποίηση προειλημμένων αποφάσεων, χωρίς να υπολογίζουν την αντίδραση του κόσμου, ούτε καν το λεγόμενο «πολιτικό κόστος».

Το ΕΠΑΜ έχει από την πρώτη στιγμή σταθεί στο πλευρό των αγροτών, τόσο με ανακοινώσεις πολιτικής στήριξης των αγώνων τους, όσο και με έμπρακτη συμπαράσταση, με συμμετοχή των μελών μας στις κινητοποιήσεις. Πάντα όμως, με αίσθημα ευθύνης, προειδοποιούσαμε για τις παγίδες και επισημαίναμε τον κίνδυνο περιχαράκωσης του κινήματος αν δεν βρει τρόπους να μαζικοποιηθεί και να κλιμακώσει τον αγώνα. Δυστυχώς, τα πράγματα πλέον έχουν φτάσει σε ένα οριακό σημείο, η εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών έχει οδηγήσει όχι μόνο τους αγρότες αλλά και ολόκληρο τον ελληνικό λαό στα όρια της εξαθλίωσης και δεν υπάρχουν περιθώρια για μισόλογα, ούτε για «χαϊδέματα αυτιών».

Καλούμε για άλλη μια φορά τους Έλληνες αγρότες να μην επιτρέψουν στους επαγγελματίες συνδικαλιστές τους να παίζουν τα γνωστά παιχνίδια των πολιτικάντικων «διαπραγματεύσεων», ούτε να χτίζουν πολιτικές καριέρες στην πλάτη τους. Τους καλούμε να εκμεταλλευτούν θετικά τη δύναμή τους και να γίνουν ο πόλος συσπείρωσης του δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού στον αγώνα ανατροπής του εγκληματικού, κατοχικού καθεστώτος. Να ακολουθήσουν μορφές κινητοποίησης που θα στρέφονται ευθέως εναντίον του καθεστώτος και όχι εις βάρος του πολίτη, δυσκολεύοντας την ήδη πολύ δύσκολη καθημερινότητά του, ώστε να προσελκύσουν τη συμπαράστασή του (πχ συλλαλητήρια σε κεντρικές πλατείες, άνοιγμα των διοδίων κλπ). Καλούμε, τέλος, τους Έλληνες αγρότες να θέσουν ένα ουσιαστικό πλαίσιο αιτημάτων, για να διεκδικήσουν όλα αυτά που είναι απολύτως απαραίτητα για τη βελτίωση της ζωής τους και την πραγματική επίλυση των προβλημάτων τους:

·      Διαγραφή όλων των χρεών προς τον ΟΓΑ και τις τράπεζες, για να αναπνεύσει ο αγρότης και να γλιτώσει το βιος και την περιουσία του.

·      Προστασία της εγχώριας γεωργικής, κτηνοτροφικής και αλιευτικής παραγωγής. Να σταματήσουν δια παντός οι ελληνοποιήσεις και να θεσπιστεί η απαγόρευση κάθε εισαγωγής, έως ότου διατεθεί το σύνολο της εγχώριας παραγωγής του γεωργού, του κτηνοτρόφου, του ψαρά.

·      Εθνική πολιτική στήριξης των εισοδημάτων των γεωργών, των κτηνοτρόφων, με βασικό στόχο και κριτήριο την άμεση βελτίωση της παραγωγής και της ποιότητας του προϊόντος.

·      Απαγόρευση των μεταλλαγμένων. Ίδρυση δημόσιων τραπεζών σπόρων και βιολογικής έρευνας, για τη δωρεάν επιστημονική στήριξη του αγρότη.

·      Εθνική πολιτική ενίσχυσης των εθελοντικών κοινοπραξιών από αυθεντικούς παραγωγούς, με την κατάργηση του ΦΠΑ στα προϊόντα τους και κρατικές υποδομές διάθεσης, ειδικά στις μεγάλες πόλεις της χώρας.

Όλα αυτά, όσο αναγκαία και αυτονόητα και αν είναι, δεν μπορούν να υλοποιηθούν από καμία κυβέρνηση – μαριονέτα και φερέφωνο των «δανειστών». Ο αγώνας για τη βελτίωση των συνθηκών οποιουδήποτε επαγγελματικού κλάδου περνάει αναπόφευκτα μέσα από τον αγώνα για απελευθέρωση της χώρας από τα δεσμά της μνημονιακής κατοχής. Και σε αυτόν τον αγώνα, το ΕΠΑΜ θα είναι πάντα συμπαραστάτης, αρωγός και μπροστάρης!

Αθήνα, 10 Φεβρουαρίου 2019

Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ

Ανακοίνωση του Τομέα Υγείας του Ε.ΠΑ.Μ. για τις παροχές ειδικής αγωγής

Με την ευαισθησία... οδοστρωτήρα προχωρά ο ΕΟΠΥΥ τις προαποφασισμένες αλλαγές στο σύστημα παροχών υπηρεσιών ειδικής αγωγής (λογοθεραπείες, εργοθεραπείες, φυσικοθεραπείες, ψυχοθεραπείες) σε παιδιά με αναπτυξιακές διαταραχές.

Ακάθεκτος στην επιβολή του συστήματος (μη) πληρωμής των ειδικών θεραπευτών με κουπόνια (voucher), παρά την αντίθεση σύσσωμων των αντίστοιχων επιστημονικών και επαγγελματικών συλλόγων. Η άρνηση των θεραπευτών να προσφέρουν υπηρεσίες χωρίς να γνωρίζουν ούτε πότε, ούτε και πόσο θα πληρωθούν, ενώ παράλληλα διατηρούν στο ακέραιο όλες τις οικονομικές επιβαρρύνσεις που έχουν κυριολεκτικά τσακίσει τους ελεύθερους επαγγελματίες, είναι απόλυτα λογική και δικαιολογημένη. Αυτό όμως ουδόλως πτοεί τους ιθύνοντες νόες του Υπ. Υγείας, καθώς το συγκεκριμένο μέτρο αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση, που επιβάλλεται ρητά από το «μεσοπρόθεσμο» που ψηφίστηκε το καλοκαίρι του 2018 (Ν. 4529, άρθρο 27 – ΦΕΚ Α’ 105/14-6-2018).

Με στόχο τη συμμόρφωση προς τις απαιτήσεις της λεγόμενης «δημοσιονομικής προσαρμογής», γίνονται γενναίες περικοπές στα κονδύλια για τις παροχές υπηρεσιών ειδικής αγωγής. Μείωση 40% καταγγέλλει το Συντονιστικό Θεραπευτών Ειδικής Αγωγής, χωρίς να έχει προηγηθεί καμία επιδημιολογική μελέτη, χωρίς καμία καταγραφή των πραγματικών αναγκών, χωρίς καμία επιστημονική τεκμηρίωση.

Ο ανώτατος αριθμός θεραπειών ανά μήνα μειώνεται από 15 που προβλέπονταν με το προηγούμενο σύστημα για όλες τις διαγνώσεις, στις 12 κατ’ ανώτατο, ενώ στις περισσότερες διαγνωστικές κατηγορίες δεν ξεπερνά τις 4. Επιπλέον, οι γονείς θα πρέπει να μπαίνουν στη διαδικασία ανανέωσης του πιστοποιητικού, αναλόγως τη διάγνωση, ανά 6μηνο ή ακόμα και ανά 4μηνο.

Η παντελής έλλειψη επιστημονικών κριτηρίων στην κατανομή των παροχών ανά διαγνωστική κατηγορία στον νεο ΕΚΠΥ (Ενιαίο Κανονισμό Παροχών Υγείας) είναι παραπάνω από εμφανής σε όποιον έστω και ελάχιστα γνωρίζει το θέμα. Σε πολλές περιπτώσεις δε, αγγίζει τα όρια του παραλογισμού. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει επιστημονικά κανένας λόγος η Μέτρια Νοητική Υστέρηση να δικαιούται 8 λογοθεραπείες μηνιαίως, ενώ η Ελαφρά Νοητική Υστέρηση μόνο 4, ή στη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής (ΔΕΠΥ) το πιστοποιητικό να έχει 6μηνη διάρκεια και στη Διαταραχή Γλωσσικής Έκφρασης 4μηνη. Και ενώ είναι θετικό ότι (επιτέλους!) εντάχθηκε η Ειδική Μαθησιακή Διαταραχή (δυσλεξία) στις διαγνώσεις που δικαιούνται λογοθεραπείες, ο νέος ΕΚΠΥ ορίζει ότι ναι, δικαιούται, αλλά μόνο «σε έδαφος οργανικής νόσου»! Δηλαδή, η δυσλεξία δικαιούται λογοθεραπείες, αρκεί... να μην είναι δυσλεξία, αφού η διάγνωσή της απαιτεί τον αποκλεισμό οργανικής αιτιολόγησης των συμπτωμάτων!

Φαίνεται όμως ότι οι απευθείας περικοπές δεν αρκούν για να «πετύχουμε τους στόχους», και γι’ αυτό ο ΕΟΠΥΥ οδηγεί όλο και περισσότερους γονείς να εγκαταλείπουν το σύστημα δημόσιας ασφάλισης. Όλο και περισσότερες οικογένειες παιδιών με ειδικές ανάγκες δεν αντέχουν την αβεβαιότητα, τις πολύμηνες καθυστερήσεις στην επιστροφή των χρημάτων που δικαιούνται και την ταλαιπωρία που υφίστανται όταν γίνονται «μπαλάκι» ανάμεσα στους ελεγκτές του ΕΟΠΥΥ και τις Ιατροπαιδαγωγικές Υπηρεσίες, αφού πλέον η έκδοση ενός απλού πιστοποιητικού έχει γίνει ολόκληρη περιπέτεια. Με ασαφείς οδηγίες που αλλάζουν συνεχώς, με την εισαγωγή (θεωρητικά) του περίφημου «ηλεκτρονικού πιστοποιητικού», χωρίς ούτε οι υπηρεσίες να είναι έτοιμες, αλλά ούτε και η ίδια η ηλεκτρονική πλατφόρμα, και με τις διάφορες «προσωρινές» λύσεις που επινοεί ο ΕΟΠΥΥ, έχουν φτάσει οι ήδη υποστελεχωμένες υπηρεσίες να λειτουργούν κατά το μεγαλύτερο μέρος του ωραρίου τους μόνο για να εκδίδουν πιστοποιητικά και να... ξαναεκδίδουν τα ήδη εκδοθέντα που είναι σε ισχύ, προκειμένου αυτά να συνάδουν με τις νέες ρυθμίσεις!

Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για προχειρότητα, για ανικανότητα, για «λάθη και παραλείψεις» (κατά την προσφιλή ορολογία των πολιτικών μας) αν δεν επρόκειτο για μια συστηματική και μεθοδική υποβάθμιση ολόκληρου του δημόσιου συστήματος υγείας. Αν δεν είχαμε την εμπειρία της 8χρονης μνημονιακής κατοχής και των τραγικών συνεπειών της στην υγεία και στις συνθήκες διαβίωσης των πολιτών, συνέπειες που πλέον πληρούν τα κριτήρια ορισμού της γενοκτονίας, αν δεν βλέπαμε τον λαό μας να μαραίνεται μέρα με τη μέρα και τις πιο ευάλωτες ομάδες του να καταδικάζονται σε σύγχρονους «καιάδες» για την εξυπηρέτηση άνομων συμφερόντων, τότε θα μιλούσαμε απλώς για δυσκολίες μιας μεταβατικής περιόδου σ΄ ένα νέο σύστημα. Τώρα όμως το ξέρουμε, ο ελληνικός λαός το ξέρει πλέον ότι μέσα στην ευρωκατοχή δεν υπάρχει μέλλον, δεν υπάρχει ζωή!  Η απελευθέρωση από τα δεσμά που μας έχουν επιβάλει είναι πλέον ζήτημα φυσικής επιβίωσης!

Αθήνα 8 Φεβρουαρίου 2019  

Ο Τομέας Υγείας του ΕΠΑΜ